Verslag excursie Historische Kring Eibergen van Meyer Werft 11 mei 2016.
Op woensdagmorgen 11 mei vertrokken we met een volle bus, met Peter als chauffeur, richting Duitsland. Het was mooi weer en onderweg konden we genieten van het frisse groen en mooie bloeiende bermen.
De eerste stop was in Lingen waar we bij ’Am Wasserfall’ Kaffee mit Kuchen kregen, wat we ons goed lieten smaken. Daarna reden we door naar de Meyer Werft in Papenburg. Jos. L. Meyer staat er met grote letters op. Het is een groot complex. In twee overdekte bouwdokken worden de grote cruiseschepen gebouwd. Een derde grote hal wordt gebruikt voor het snijden van staalplaten. En dan is er nog een groot gebouw waar onder andere de rondleidingen worden verzorgd.
We werden in twee groepen verdeeld. Onze rondleidster, Anni Röttger, een Duitse Friezin sprak Nederlands. Zij vertelde eerst iets over de familie Meyer. Ze zijn in 1795 in Papenburg begonnen met het bouwen van schepen aan de rivier de Ems.
Ook in Rostock heeft men een werf, daar kunnen de schepen direct de zee in. In Papenburg moet men via de Ems naar de Noordzee en kan men geen grotere schepen bouwen. Sinds 2014 is men ook in het Finse Turku met het bouwen van grote cruiseschepen begonnen. De zesde generatie Meyer staat nu aan het roer. Via een film over het bedrijf, waar van het ontwerp tot aan het te water laten van cruiseschip werd vertoond en daarna een portret over de generaties Meyer, kwamen we langs beelden van alle schepen die gebouwd waren. Twee grote cruiseschepen verlaten per jaar het dok en nog wat kleintjes tussendoor.
Op deze schepen verblijven 4.000 – 5.000 personen. Het zijn gewoon kleine dorpen met alles er op en er aan, restaurants, zwembaden, tennisbanen, bioscopen enz.
Van achter een glazen wand kregen we het zicht op twee cruiseschepen die in aanbouw waren. Het was allemaal indrukwekkend moet ik zeggen. Waar ik me het meest over heb verbaasd is dat, bij een bedrijf met 3.300 werknemers, ik maar enkele mannen met een helm op bij elkaar zag staan. Alleen de lassers verrichten nog handwerk. Onze rondleidster zei aan het eind “Ga er maar niet vanuit dat je alles wat ik verteld hebt kunt onthouden, helemaal niet wat de cijfers betreft.” Daar waag ik me dus ook niet aan.
Hierna ging het via Nieuweschans door het weidse Grunnigerlaand naar het Olde Landschap Drenthe waar we in Orvelte, met zijn rietgedekte boerderijen rond de brink, een uurtje konden rondkijken.
Tot slot reden we naar Den Ham waar we ons in restaurant De Beuk, onder napraten over deze dag en kennismaken met tafelgenoten, het diner goed lieten smaken .
Uitgezwaaid door de mensen van De Beuk ging het op Eibergen aan, waar we tegen 21.00 uur moe en voldaan weer bij Hartemink arriveerden. Gerrie en Hennie bedankt voor deze bijzondere dag.
Gezien Schuur